De adem van de aarde
Een vogel in z’n dolle vlucht
Meevarend door de adem van de planeet
Rustend op de vleugels van geluk
Een bloem in volle bloei
Genietend van de zon
Beweend door de wind van het leven
Een mens in al z’n gedaante ontneemt de aarde
De adem die het nodig heeft
Het geluk men maar niet vinden kan
Een mensint al z’n vormen en kleuren
Geeft de aarde het verdiet dat het niet nodig heeft
Oorlog gedragen op de laatste adem
Maar de aarde draait verder
Geen mens die het ziet
Niemand die het weet
De laatste adem zal niet lang meer duren
vogels vallen van de vleugels
Bloemen verwelken en bewegen niet meer
En de mens kijkt zorgeloos toe en lacht
Reacties op dit gedicht
| ~Marina~: | Dinsdag, maart 26, 2002 19:07 |
| so right! wanneer word de mens wakker? blij er in ieder geval een paar meer te zien die al wakker zijn liefs Marina |
|
| Cartooneken: | Dinsdag, maart 26, 2002 16:50 |
| Niet iedereen lacht zorgeloos bij het zien van deze dingen... alleen zijn er nog steeds veel te veel die het wel doen... Mooi... Knufff |
|
| free: | Dinsdag, maart 26, 2002 16:31 |
| mooi geschreven al vind k het 'n droevig vooruitzicht... gelukkig hebben meer mensen door dat we zelf oze mooi wereldje aan t vernielen zijn... vertel t ze maar met mensen zoals jij is er hoop... liefs free |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Passero | 
|
|
| Gecontroleerd door: | ||
| Gepubliceerd op: 26 maart 2002 | ||
| Thema's: | ||