Zelfs dood trok je haar nog van mij
Zelfs dood trok je haar nog van mij weg
Want op die dag stond ik weer alleen
Hopelijk gaat die levensaanleg
Mee met jou al onder die grafsteen
Jij die leefde als je ons boos zag
En niemand van ons was goed genoeg
Verstoken achter jouw hoongelach
Kwamen we steeds te laat of te vroeg
Wat hadden wij kinderen toch pech
Je hield van allen en van geen één
Wie was ons vader na overleg
Ze vielen net als een dobbelsteen
Maar met de ogen die jij ons gaf
Waren wij goed voor de schoonmaakploeg
Zitten mijn oren nu vol geblaf
Zodat ik zweef tussen kerk en kroeg
Want op die dag stond ik weer alleen
Hopelijk gaat die levensaanleg
Mee met jou al onder die grafsteen
Jij die leefde als je ons boos zag
En niemand van ons was goed genoeg
Verstoken achter jouw hoongelach
Kwamen we steeds te laat of te vroeg
Wat hadden wij kinderen toch pech
Je hield van allen en van geen één
Wie was ons vader na overleg
Ze vielen net als een dobbelsteen
Maar met de ogen die jij ons gaf
Waren wij goed voor de schoonmaakploeg
Zitten mijn oren nu vol geblaf
Zodat ik zweef tussen kerk en kroeg
Reacties op dit gedicht
| Quicksilver: | Vrijdag, september 19, 2008 19:15 |
| Aangrijpend schrijven! liefs,dicky |
|
| 88: | Vrijdag, september 19, 2008 11:14 |
| indringend schrijven | |
| Littledolphin: | Vrijdag, september 19, 2008 09:03 |
| rakend schrijven liefs barbara | |
Over dit gedicht
| Auteur: Vermeersch Jean-Paul | 
|
|
| Gecontroleerd door: Innerchild | ||
| Gepubliceerd op: 19 september 2008 | ||
| Thema's: | ||