verdriet
met een woest gebaar veeg ik al mijn tranen
weg het maakt jou niet uit wat ik altijd
tegen je zij jou plan was er al lang klaar
voor ik het wist man o man wat heb ik mij
in jou vergist ik dacht dat wij altijd samen
zouden zijn dat is wat je mij altijd zij
maar niet is minder waar als ik in je ogen
keek was er liefde dacht ik maar ik heb mij
zo erg in jou vergist ik zie niet meer wat
ik nu zo erg mist
weg het maakt jou niet uit wat ik altijd
tegen je zij jou plan was er al lang klaar
voor ik het wist man o man wat heb ik mij
in jou vergist ik dacht dat wij altijd samen
zouden zijn dat is wat je mij altijd zij
maar niet is minder waar als ik in je ogen
keek was er liefde dacht ik maar ik heb mij
zo erg in jou vergist ik zie niet meer wat
ik nu zo erg mist
Reacties op dit gedicht
| Jannie Hoogendam: | Zondag, september 21, 2008 18:04 |
| Je goedgelovigheid is in het gedrang gekomen...vroeg of laat worden we allen weleens telurgesteld in mensen en/of partners...hoe naar voor je...en je, vraag je in alle eerlijkheid nu af wat je echt mist zonder hem...Als het vertrouwen is geschaadt dan is het moeilijk te herstellen.. sterkte liefs van Jannie |
|
Over dit gedicht
| Auteur: magrieta oedai | 
|
|
| Gecontroleerd door: pantarhei | ||
| Gepubliceerd op: 21 september 2008 | ||
| Thema's: | ||