Je noemt jezelf een moeder.
Maar je bent niet meer dan een vals loeder.
Een aantal jaren geleden wilde je scheiden
En je eigen leven gaan leiden.

Je hebt geprobeert ons te breken.
Met je vieze vuile streken.
Je zou de kinderen opvoeden.
En ze voor vele dingen behoeden.

Elk weekend moesten ze naar je ouders toe.
Want je kon ze niet aan zoals je zei je was te moe.
Je wilde absolute rust.
Dat was voor jou een must.

Niet denkend aan die kleine kinderen.
Want zelfs dat kon je niet hinderen.
Nu ben je zelfs zover gegaan.
Dat de oudste jou niet meer ziet staan.

Je hebt haar in een pleeggezin geplaatst
Zonder toestemming en in aller haast.
We hebben het altijd al geweten.
Je hebt niet voor niets in het gekkenhuis gezeten.

Verslaafd ben je aan de anti depresiva's
En dat soort mensen moet kinderen de baas.
En dan durf je ook nog te dreigen.
Pfff als ik jou was zou ik maar zwijgen.

Over een paar jaar heb je spijt
Want dan ben je haar defenitief kwijt.
met 12 jaar mag een kind kiezen.
En zul je haar voor goed verliezen.

Vanaf de geboorte heb je nooit een band met haar gehad.
En nu na alles wat je doet is ze jou meer dan zat.
Ze zal je met de dag meer gaan haten.
En idioot die je bent heb je nog niets in de gaten.

Hoe dom en blond kan je zijn.
Maar eens voel je die pijn.
En dan moet je niet klagen.
Maar je gebroken hart mee dragen