Het is te laat
Alles zou nu anders zijn,
het is niet hetzelfde, het voelt niet meer fijn.
Alles doet me denken aan jou,
en misschien dat ik nog steeds van je hou.
Maar het is voorbij, het is te laat,
ik weet niet meer zeker of eeuwige liefde wel bestaat.
Wat wij hadden heb ik nooit weer kunnen vinden,
jij was de enige die mij mocht beminden.
Wij hoorden bij elkaar, verder niets dat er toe deed,
mij zo dumpen vond ik dus ook ongelofelijk wreed.
En af en toe mis ik je meer, dan ik ooit had verwacht.
Ik ben jou verloren en jij mijn aandacht.
Ben ontroostbaar als ik denk hoe je me verlaten hebt,
ik voel me zo ongelofelijk genept.
Wat schrok ik me gek toen ik je laatst zag,
ik raakte acuut helemaal van slag.
Mijn hart sprong nog steeds over, maar jij zag mij niet,…
Misschien doet dat me nog wel het meeste verdriet.
Wat ik ook doe, ik val blijkbaar niet op.
Wat vervelend is, want jij zet nog steeds mijn wereld op zijn kop.
Het doet me zoveel pijn en ik vind dit alles behalve leuk,
maar wie het laatst lacht, lacht het best,
ik realiseer me nu onze relatie was een test.
jij lachte toen, maar nu lig ik een deuk.
Want het beste wat mij ooit overkomen is, is namelijk onze breuk.