wit licht
Hij wacht op het licht
dat hem komt halen
zijn leven bijna voorbij
geen verdere verhalen
aan zijn zijde zijn vrouw
en dochters in het ziekenhuis
de diepe zucht, een koud lijf
eigenlijk mocht hij naar huis
de kleine gebaren die er nog zijn
een laatste groet…. je mag gaan
sterkte buurvrouw ik begrijp je zo goed
heb in dezelfde situatie gestaan
elk jaar neemt er in mijn kringetje
iemand afscheid van het leven
tranen om wat eens was
’t blijft moeilijk….laat me maar even
Reacties op dit gedicht
| Hazen: | Maandag, september 22, 2008 19:21 |
| Warme knuffel... Liefs, |
|
| gewoon gezellig: | Maandag, september 22, 2008 19:04 |
| mijn buurman is inmiddels overleden vandaag om 17.30...rust zacht loui | |
| kerima ellouise: | Maandag, september 22, 2008 14:09 |
| het machteloze schreit donkere hemels... stilmakend schrijven Remie. knuf, kerima ellouise |
|
| Windwhisper: | Maandag, september 22, 2008 12:22 |
| Aangrijpend schrijven, ja ook hier in de familie zijn er wachtenden op het licht....dappere kanjers liefs Cobie |
|
| lommert: | Maandag, september 22, 2008 11:57 |
| stilmakend gedicht..het kringetje kleiner..het is zo lieve Remie bij het ouder worden van jezelf..dat wegvallen..liefs van mij willem |
|
| sunset: | Maandag, september 22, 2008 10:40 |
| Een warme omarmende knuf dan maar. Liefs, sunset |
|
Over dit gedicht
| Auteur: remie | 
|
|
| Gecontroleerd door: | ||
| Gepubliceerd op: 22 september 2008 | ||
| Thema's: | ||