kruis op haar rug
ze was niets anders dan de rest
ook werdt ze nooit gepest
iedereen deed normaal tegen haar
maar toch voelde ze zich raar
haar depressie werd te groot
ze voelde dat het zo niet verder kon gaan
ze kon het niet meer aan
en belandde in de goot
Tijden lang droeg ze haar eigen kruis op haar rug
op een dag begroef hem op een mooi plekje
nu is ze eindelijk thuis en ze komt nooit meer terug
ook werdt ze nooit gepest
iedereen deed normaal tegen haar
maar toch voelde ze zich raar
haar depressie werd te groot
ze voelde dat het zo niet verder kon gaan
ze kon het niet meer aan
en belandde in de goot
Tijden lang droeg ze haar eigen kruis op haar rug
op een dag begroef hem op een mooi plekje
nu is ze eindelijk thuis en ze komt nooit meer terug
Reacties op dit gedicht
| Bitanem: | Donderdag, oktober 18, 2001 18:16 |
| Ik snap het einde niet, door verwarring met de woorden, wat wel jammer blijkt te zijn, omwille van, dat het een nogal gevoelig gedicht is. Liefs en kus Bitanem |
|
| angelique: | Zondag, juni 03, 2001 21:44 |
| Mag ik je gedicht op mijn site laten staan, hij spreekt me nogal aan namelijk. | |
Over dit gedicht
| Auteur: lin | 
|
|
| Gecontroleerd door: bevertje | ||
| Gepubliceerd op: 01 januari 1970 | ||
| Thema's: | ||