Brand !
Brand……
Heftig , verwoestend, aangestoken .
De duisternis verdwijnt in gloed,
zichtbaar tot in de verre omtrek
een blussen dat er niet toe doet.
Zo kan vuur in een mens ontvlammen
heftig en ongecontroleerd,
om ongerechtigheid en onmacht
waarin ons ik wordt uitgeprobeerd.
Een vuur dat and’ren kan verlammen
soms onrecht sticht , wel niet bedoeld,
maar onderhuids vreet aan de liefde
waar ’t eigen leed slechts wordt gevoeld.
Brand in een mens….alleen te blussen
als eigen waarde wordt bewaard.
Beschadiging niet plaats zal hebben
als ware kracht zich openbaart.
th
Heftig , verwoestend, aangestoken .
De duisternis verdwijnt in gloed,
zichtbaar tot in de verre omtrek
een blussen dat er niet toe doet.
Zo kan vuur in een mens ontvlammen
heftig en ongecontroleerd,
om ongerechtigheid en onmacht
waarin ons ik wordt uitgeprobeerd.
Een vuur dat and’ren kan verlammen
soms onrecht sticht , wel niet bedoeld,
maar onderhuids vreet aan de liefde
waar ’t eigen leed slechts wordt gevoeld.
Brand in een mens….alleen te blussen
als eigen waarde wordt bewaard.
Beschadiging niet plaats zal hebben
als ware kracht zich openbaart.
th
Reacties op dit gedicht
| sunset: | Dinsdag, september 23, 2008 13:33 |
| ''k Ken zoals iedereen, mijn binnenbrandjes; tot echt uitslaande brand laat ik het niet meer komen. Treffend overgebracht. Groetjes, sunset |
|
Over dit gedicht
| Auteur: teun hoek |  
|
|
| Gecontroleerd door: Marina | ||
| Gepubliceerd op: 23 september 2008 | ||
| Thema's: | ||