En morgen...
En morgen…
in de greep van de gek
ben ik sinds de eerste dag onstabiel
op de plaats waar
helden hun verontschuldigingen aanbieden
zegt ze “val toch dood”
duizend kleine beestjes
in mijn kop
spuwen op de spiegel
en tonen mij hoe pijn in werkelijkheid is
(laten we drinken op vandaag
en gisteren)
en morgen in extase aan het graf gaan staan
de dood uitlachen in het gezicht
omdat ik nooit zal verliezen
want ik stierf al zolang geleden…
esteban 23/09/2008
Reacties op dit gedicht
| Jacky Van den Berghe: | Donderdag, september 25, 2008 02:21 |
| Een gedicht met bestaansrecht. Prachtig Esteban! Liefs, Jacky |
|
| Hazen: | Dinsdag, september 23, 2008 21:22 |
| ''t Lijkt alsof je m''n ziel gelezen hebt en woorden op dauw hebt gelegd... indrukwekkend Esteban! Knuf, |
|
| Windwhisper: | Dinsdag, september 23, 2008 20:38 |
| aangrijpend schrijven, ik slik even de emotie brok in mijn keel weg lieve groet Cobie kuzzz dag Esteban |
|
Over dit gedicht
| Auteur: esteban. | 
|
|
| Gecontroleerd door: Marina | ||
| Gepubliceerd op: 23 september 2008 | ||
| Thema's: | ||