spreken heeft geen zin
Mijn ogen spreken,
zie ze kijken,
maar begrijpen niet,
langzaam zullen ze wijken.
Probeer klanken uit te stoten,
te vormen een simpele zin,
maar als niemand mij hoord,
zit het er niet in.
Want praten heeft geen nut,
als geen mens begrijpt wat ik zeg.
Ik zet mijn grootste glimlach op,
en loop lachend weg.
zie ze kijken,
maar begrijpen niet,
langzaam zullen ze wijken.
Probeer klanken uit te stoten,
te vormen een simpele zin,
maar als niemand mij hoord,
zit het er niet in.
Want praten heeft geen nut,
als geen mens begrijpt wat ik zeg.
Ik zet mijn grootste glimlach op,
en loop lachend weg.
Reacties op dit gedicht
| Solitary: | Donderdag, september 25, 2008 17:03 |
| helaas ziet men niet het verschil tussen een echte lach en een ''ik-lach-maar-ondertussen-heb-ik-pijn-van-binnen-lach''. Konden ze het maar zien. Ik leef met je mee, ik herken het, ik doe het zelf ook. Sterkte! | |
| trucker klaas: | Donderdag, september 25, 2008 08:44 |
| geef je woorden tijd bij een ander in gedachten je raakt het antwoord kwijt als je er niet op wil wachten succes klaas |
|
| Windwhisper: | Donderdag, september 25, 2008 07:33 |
| jammer dat niemand je hoort, maar je glimlach zou een eye opener voor een gesprek hebben kunnen wezen, als je effies was blijven staan kuzzz de eenzaamheid proevend in elk van je woorden, bij het lezen liefs Goede morgen kuzzz Cobie |
|
Over dit gedicht
| Auteur: babbous | 
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 25 september 2008 | ||
| Thema's: | ||