Verslaving
Aan je denken doe ik steeds.
Naar je kijken kost me moeite,
want mijn buik houdt het niet meer
en mijn wangen warmen reeds.
Mijn hand houden voelt apart.
Jouw stem streelt me met haar klanken,
die ik net nog kan verstaan,
schoon jouw blik mij mooi verwart.
Zou je mij nog wel vertrouwen,
die afhankelijk is van jou
en jouw liefde voelt als touwen?
Mijn gedachten zijn verraad,
maar mijn liefde is oprecht.
Vergeef mij, aan jou verslaafd.
Naar je kijken kost me moeite,
want mijn buik houdt het niet meer
en mijn wangen warmen reeds.
Mijn hand houden voelt apart.
Jouw stem streelt me met haar klanken,
die ik net nog kan verstaan,
schoon jouw blik mij mooi verwart.
Zou je mij nog wel vertrouwen,
die afhankelijk is van jou
en jouw liefde voelt als touwen?
Mijn gedachten zijn verraad,
maar mijn liefde is oprecht.
Vergeef mij, aan jou verslaafd.
Reacties op dit gedicht
| Gerhardus: | Vrijdag, september 26, 2008 18:08 |
| wow , een gedicht van aparte klasse! diepgaand, vragend, hopend, verlangend.. groet, Gerhard |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Ericaaaaa | 
|
|
| Gecontroleerd door: Marina | ||
| Gepubliceerd op: 26 september 2008 | ||
| Thema's: | ||