zeg meisje waar
de buiging van strand
en papaveren zoom
van waaierende jurk
in ’t koperen zand
warrig het haar
winderig spelend
in open hand
meisje in tranen
leeft haar gezicht
in ’t helmgras
op wuivende kronen
(daar klinkt verlokkend
een eeuwig stil fluisteren
van zachte muziek)
op ’t eenzame strand
buigzame rotsen
schaduwprofiel
van een vertwijfelen
onzichtbaar zwaar
moeizaam gedragen
door eigen hand
zeg meisje waar
leeft je gezicht.
sunset 28-09-2008
Reacties op dit gedicht
| Lone Dreamer: | Zondag, september 28, 2008 15:47 |
| Ongelofelijk mooi en rakend... Heb hem herlezen... Schitterend verwoord. Liefs, LSD |
|
| Dwaallicht: | Zondag, september 28, 2008 10:48 |
| Stilmakend, ontroerend mooi! Liefs Dina |
|
| CBR: | Zondag, september 28, 2008 10:38 |
| Hier moet ik ook even bij slikken lieve Ingo. Goeiemorgen. liefs cbr |
|
| karinvangelder: | Zondag, september 28, 2008 10:28 |
| een open boek Sunset ! mooi verwoord . lieve groet, Karin. |
|
| Windwhisper: | Zondag, september 28, 2008 09:22 |
| even slikken, ontroering want dit klinkt zo lief... Goede morgen Sunste Ingo lieve groet Cobie kuzzz |
|
Over dit gedicht
| Auteur: sunset | 
|
|
| Gecontroleerd door: | ||
| Gepubliceerd op: 28 september 2008 | ||
| Thema's: | ||