In herinnering –
ofwel, meer een foto
– schitteren witte
daken onder een
donkere hemel
 
en ik schuifel
spelend over
besneeuwde straten,
terwijl dwarrelende
vlokjes zachtjes
neerdalen op mijn
rood kinderneusje,
 
maar de winterse
kou voelde warm,
door het hout dat in
de haardstede brandde;
 
in mij tintelen oude
vonken en ik betreur
de gesmolten jaren,
nu de herfst kil mijn
hart verslonden heeft.
 
(och, konden verouderde
tijden mij maar omarmen)
 
 
 
 
Geschreven door
Disgusting Beauty
Reacties op dit gedicht
Disgusting Beauty vindt het leuk als je reageert op dit gedicht

Nog geen account bij Gedichten-Freaks?
Vul hieronder je gegevens in om te registreren en laat gelijk een reactie achter.
Je schrijversnaam
Wachtwoord
wachtwoord nogmaals
E-mailadres

Punt: Maandag, februari 09, 2009 12:03
nostalgie.. het gevoel ervan is altijd gewild, en altijd treurig (voor mij dan) Goed geschreven...

Gerhardus: Maandag, september 29, 2008 16:56
nostalgie en gevoel gecombineerd tot een fraai geheel!

Yellow: Maandag, september 29, 2008 15:50
ik heb er minder goede herinneringen aan, steeds had ik bevrozen voetjes, wat heb ik toen veel geweend, mooi geschreven wel,
Y.

Over dit gedicht
Auteur:  Disgusting Beauty Abbo 1Abbo 2
Gecontroleerd door:  
Gepubliceerd op:  29 september 2008
Thema's:
De gedichten die ingezonden zijn op de website van de Gedichten-Freaks en e.v.t. toekomst projecten die gekoppeld zijn aan de Gedichten-Freaks blijven ten alle tijden eigendom van de feitelijke auteur van het gedicht. Zonder toestemming van de feitelijk auteur mogen de gedichten niet gebruikt worden voor andere doeleinden dan lezen op deze site en indien hier toestemming voor gegeven is door de feitelijke auteur het uitgeven van de gedichten door Gedichten-Freaks zelf. Mocht er sprake zijn van misbruik van de content en de gedichten die gepubliceerd zijn op deze site door wat dan ook dan zullen er hoe dan ook (in samenspraak met de auteur) stappen worden ondernomen.

© Gedichten-Freaks 2024, alle rechten voorbehouden.