samen
Even zak ik heel ver weg
naar het land van ontastbaar
dauwdruppels leggen een tapijt
in de prille zon als zilte tranen
de verte roept ga oostwaarts
gedragen lieve fluisteringen
met wapperend haar in de wind ren ik
je blik ongeduldig met vurig verlangen
je handen zoeken stil de mijne
als ik de smaak van je lippen proef
weet ik dat je veel om me geeft
- samen
een woord dat niet vanzelfsprekend is-
Reacties op dit gedicht
| Dwaallicht: | Dinsdag, september 30, 2008 20:46 |
| Droefmooi geschreven! Liefs Dina |
|
| Quicksilver: | Maandag, september 29, 2008 21:45 |
| Stilmakend en zo droefmooi geschreven! Liefs, dicky |
|
| arie: | Maandag, september 29, 2008 19:33 |
| Niets is vanzelfsprekend in dit leven. Zelfs het geluk niet. groet, arie |
|
| K@trien: | Maandag, september 29, 2008 19:33 |
| Samen ... niet alleen ... Mooi ! Liefs Katrien |
|
| ©jade: | Maandag, september 29, 2008 19:26 |
| droefmakend mooi xxĀ©jade |
|
| karinvangelder: | Maandag, september 29, 2008 17:10 |
| inderdaad samen wat een mooi woord ! prachtyig gescvhreven hoor ! liefs , Karin. | |
| Gerhardus: | Maandag, september 29, 2008 16:55 |
| melancholie en romantiek verweven tot een mooi gedicht! | |
| lommert: | Maandag, september 29, 2008 16:39 |
| droefmooi gedicht...stilmakende woorden...nee, niet vanzelfsprekend...oliefs van mij willem |
|
Over dit gedicht
| Auteur: remie | 
|
|
| Gecontroleerd door: | ||
| Gepubliceerd op: 29 september 2008 | ||
| Thema's: | ||