Voor mij is het klaar !
Het is over nu, het is gedaan.
Die ruzies vallen me veel te zwaar.
Het wordt tijd voor mij om het huis uit te gaan.

Altijd het leveren van die eeuwige strijd.
Altijd dat lopen op mijn tenen.
Ik kom elke dag thuis in een huis vol haat en nijd.
Ik zit zowat elke avond in mijn kamer te wenen.

De dagen lijken eeuwen te duren.
En de ruzies duren maar voort.
Waarom hebben ze allemaal hier zo enorm veel kuren.
En lijkt het alsof niemand elkaar hoort ?

Nu na twee en half jaar ben ik op.
Ik dacht altijd ik stop het weg.. en vergeet het wel.
Mijn lijf kan het niet meer aan en zegt nu stop.
Het moet stoppen en snel !

Ik weet niet waar ik met mijn gevoel heen moet.
Er is geen oplossing zonder probleem.
Toch is de keuze die ik maak goed.
Want dit moet stoppen.. en ik doe dat alleen.