Oma
Ogen schitterend als saffieren
gezonde blos op de wangen
in haar eigen wereld gevangen.
Stem beladen met passie
lichaamstaal het verhaal vertellend
opeens die onzekere blik, kwellend.
Seconde van bodemloze angst ...
m'n omaatje wordt kleiner
omarmd door meneer Alzheimer.
Reacties op dit gedicht
| Quicksilver: | Dinsdag, september 30, 2008 16:06 |
| Volgens mij lees ik jou voor het eerst, of je hebt een ander pseudoniem aangenomen. Maar ik vind dit ontroerend geschreven Kaa!Wens je sterkte! Liefs,knuffs dicky |
|
| red one: | Dinsdag, september 30, 2008 08:33 |
| wel erg mooi verwoord trouwens. | |
| red one: | Dinsdag, september 30, 2008 08:33 |
| Moeilijk.. veel sterkte gewenst. Liefs |
|
| Klaes: | Dinsdag, september 30, 2008 07:33 |
| begripvol verwoord groets/klaes |
|
| rovago: | Dinsdag, september 30, 2008 00:48 |
| Droevig mooi. Liefs. Roger |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Kaa | 
|
|
| Gecontroleerd door: maria | ||
| Gepubliceerd op: 30 september 2008 | ||
| Thema's: | ||