In een onbewoond niemandsdal.
Doemdenkers
donderen met grauwe gezichten
op grijze wolken in de lucht
en slaan met hun zware hamers
de blauwe lucht
kapot.
Reacties op dit gedicht
| Twee katertjes: | Dinsdag, oktober 09, 2018 02:01 |
| Mooi | |
| Quicksilver: | Dinsdag, september 30, 2008 15:58 |
| Bijzonder diepzinnig verwoord! liefs,knuffs dicky |
|
| red one: | Dinsdag, september 30, 2008 08:30 |
| knap geschreven, en soms moet je kapot slaan om opnieuw te beginnen. Liefs Red |
|
| ela: | Dinsdag, september 30, 2008 01:33 |
| En stuten de regen om zwarte geedachten weg te wassen. ela |
|
| Innerchild: | Dinsdag, september 30, 2008 00:55 |
| Droef maar bijzonder mooi verwoord ... | |
Over dit gedicht
| Auteur: art310sr | 
|
|
| Gecontroleerd door: Innerchild | ||
| Gepubliceerd op: 30 september 2008 | ||
| Thema's: | ||