en nu
wat nu gedaan? Niet wetend waar beginnen
of het eindigen zou of zal, angst voor ogen
verblind door licht dat voorkomt van verwarring
helder denken is verzonnen, want onweer staat op
wat nu gedaan? Mij toevlucht is vervallen
mijn bunker is gescheurd en ingestort
hoe moet ik nu verder leven, zonder ruggesteun
ineens zakt de grond onder mij weg
en hang ik nog met een hand aan een tak
met een hélé diepe afrond onder mij
wie zal mij opvangen als ik dreig te vallen
wat nu gedaan? Nu jij stopt met therapeut te zijn
door de mist loop ik verloren & vindt de weg niet meer terug
geen pad of weg nog te bespeuren, hoe moet het nu
als mijn woorden geen antwoorden vinden
en mijn vragen geen plek tot rust meer hebben
wat nu gedaan? Zonder jou als extra been
of extra schouder waar ik even kon op leunen
verwarring is geboren, angst is gegroeit
gemis is nu al als het ware ontstaan
(Mijn therapeut, stopt ermee ze moet voltijd gaan werken
nu weet ik even niet wat gedaan, help mij)
Reacties op dit gedicht
| Corry van Emmerik-Koenekoop: | Dinsdag, september 30, 2008 13:07 |
| alle begin is moeilijk Jessica, maar vertrouw nu op jezelf en ga moedig voorwaarts op de ingeslagen weg :) dan zul je zien dat het iedere dag een stukje beter gaat heb goede hoop en goede moed, dan kom je er wel :) met liefs |
|
| _Lieverdje_: | Dinsdag, september 30, 2008 09:25 |
| andere therapheut nemen stuur je nog pm bericht liefs |
|
| Mary~ Lou: | Dinsdag, september 30, 2008 09:17 |
| Het is even moeilijk, en het lijkt eng..! Maar zie het als iets positiefs, dat je het nu zonder doet! Je kan het wel! Liefs. |
|
Over dit gedicht
| Auteur: tweetyke | 
|
|
| Gecontroleerd door: | ||
| Gepubliceerd op: 30 september 2008 | ||
| Thema's: | ||