× De vergulde hand ×

Zwemmen zal je meisje,
in een zee; zelf gevuld
Van top tot teen hoog zoutgehalte,
maar nee haar hartje is nog steeds verguld

Alles wat ze aanraakt,
verandert in kostbaar goud
Blijven lachen, blijven knikken,
maar hiermee wordt ze echt niet oud

De duinen waar de wind nog woei,
zo krachtig en kortzichtig
Het verdriet zag je ervanaf,
en het meisje was medeplichtig

Elke keer dat ze ernaar keek,
schrok en schaamde ze zich weer
waarom had ze dit gedaan
maar ze ging toch door, elke keer

De blik van de wind,
zo koud en zo kil
Hij zag 't meisje hoe ze werkelijk was
en dat was een enorm verschil

Omdat ze stoer was,
ging ze toch op pad
Strijdend en vechtend ten onder,
want die wind; die kon haar wat

De wind was sterk en zij niet
daarom kwam er gauw een eind
De waarheid bleef haar achtervolgen
totdat bij haar het werkelijke beeld verschijnt

De werkelijkheid die hard is,
volgt haar op de loer
En toch nooit durven kijken,
dus eigenlijk toch niet zo stoer..