Zo klein, en helemaal alleen..
..Achter het raam staat hij
Met zijn armen langs z'n zij
In zijn hand een oude beer
Van zijn moeder gekregen
Maar die is er niet meer
Gisteren door de oorlog overleden
Een kogel door haar lichaam
Gewoon zonder een reden
..Hij kijkt door het raam
Ziet kinderen met geweren
Dan hoort hij een geluid
Hij wil zich omkeren
En ziet de scherven van de ruit
Ze vallen op het tapijt
Een man schoot met zijn geweer
Zijn vader valt dood neer
Maar hij redde een leven dit keer
Hij sprong voor zijn kind zo klein
..Op de grond ligt een oude beer
Voor het raam staat het jongentje weer
Helemaal alleen dit keer
Geen moeder én geen vader meer..
Met zijn armen langs z'n zij
In zijn hand een oude beer
Van zijn moeder gekregen
Maar die is er niet meer
Gisteren door de oorlog overleden
Een kogel door haar lichaam
Gewoon zonder een reden
..Hij kijkt door het raam
Ziet kinderen met geweren
Dan hoort hij een geluid
Hij wil zich omkeren
En ziet de scherven van de ruit
Ze vallen op het tapijt
Een man schoot met zijn geweer
Zijn vader valt dood neer
Maar hij redde een leven dit keer
Hij sprong voor zijn kind zo klein
..Op de grond ligt een oude beer
Voor het raam staat het jongentje weer
Helemaal alleen dit keer
Geen moeder én geen vader meer..
Reacties op dit gedicht
| tweety-ysje: | Donderdag, oktober 02, 2008 13:31 |
| brr sterk schrijven hier mooi | |
| Judith!*..: | Dinsdag, september 30, 2008 21:28 |
| Heftig geschreven.. En veel waarheid in! x! |
|
Over dit gedicht
| Auteur: mniieq | 
|
|
| Gecontroleerd door: Marina | ||
| Gepubliceerd op: 30 september 2008 | ||
| Thema's: | ||