moed tot aan de dood
s´avonds je ging slapen,
een groet,
een nachtwens en een kus.
wenste iedereen welterusten,
en tot morgen.
maar die morgen kwam nooit,
want wakker worden,
nee dat wou je niet meer.
je wou tust,
weg van deze wereld.
en ergens kan iik het begrijpen,
maar toch,
het blijft onbegrijpelijk.
je was ziek,
maar niemand wist hoe erg.
ik zit hier nu te huilen,
en te denken aan jou.
te denken waarom,
waarom je ons verlaten wou.
een groet,
een nachtwens en een kus.
wenste iedereen welterusten,
en tot morgen.
maar die morgen kwam nooit,
want wakker worden,
nee dat wou je niet meer.
je wou tust,
weg van deze wereld.
en ergens kan iik het begrijpen,
maar toch,
het blijft onbegrijpelijk.
je was ziek,
maar niemand wist hoe erg.
ik zit hier nu te huilen,
en te denken aan jou.
te denken waarom,
waarom je ons verlaten wou.
Reacties op dit gedicht
| cindy_pe_tindy: | Woensdag, juni 30, 2004 20:31 |
| Snif... Zoooooooow ontroerend !! Hoop dat het na 2jaartjes alvast beter met je gaat !!! Knuffel | |
Over dit gedicht
| Auteur: freaky-me | 
|
|
| Gecontroleerd door: | ||
| Gepubliceerd op: 27 maart 2002 | ||
| Thema's: | ||