Langzaam verweer ik me,
tegen mijn enige grootste vijand.
Een donkere vlek, verscheurende gil,
en een enorme zwarte hand…
Alles wordt zwart, mijn hoofd bonkt,
waar ben ik mama waar ben ik nou?
Rustig maar meisje, hou je stil,
waar heb je pijn? ‘Hier mama, auw.’
Weer een diepe leegte, ik zie niets,
en ik val keihard op de grond.
Dan schrik ik wakker, kijk naar m’n vijand die lacht;
‘’ Hou voortaan je grote mond…’’
' M3LL '08