Je kijkt me aan
Je hand pakt mijn hand
Er staan te veel mensen
Je trekt me aan de kant
Begint bij jezelf
Maar met mijn hand
Op de grens van leven en dood
Sta ik te balanseren op de rand
Je blijft maar doorgaan
Ik wil dit niet
Ik kan me niet voorstellen
Dat je hiervan geniet
De tranen staan in mijn ogen
Je kijkt me aan
"Stel je niet aan," zeg je
Laten we ergens anders gaan staan
Weer ga je verder
Betast me overal
En weer val ik
In het diepe dal
Zoveel mensen om ons heen
Maar niemand die het ziet
Of ze durven niets te zeggen
Want zo onopvallend is het niet