Men sterft, men leeft
Men sterft, men leeft
een beetje, twee beetjes
twinkeling in eerlijke ogen
dat wat de mens zo siert
Gesterkt in het proces
met hen die hen lief zijn
worstelen ze zich erdoor
laten los wat mogelijk is
Verdriet vormt uitgangspunt
althans, dat zou je denken
zelfbewust, deur openlatend
ook in periode van afscheid
Beretrots op wat deelbaar is
met een ieder zittend in hart
herinner de lach, steun elkaar
door dik en, speciaal nu, ook dun
Dat laatste, wat ironisch
en toch, het hoort erbij
samen groeien naar dat
waarvan je weet en gelooft
dood is niet dood
Reacties op dit gedicht
| ninodepino: | Donderdag, oktober 02, 2008 15:54 |
| én heel mooi neergezet! | |
| ninodepino: | Donderdag, oktober 02, 2008 15:54 |
| nee maar bewijs ontbreekt, wis en waarachtig! graag gelezen Liefs, nino. |
|
| japonica: | Donderdag, oktober 02, 2008 15:51 |
| Dood is niet dood, de herinnering levend houden is daarvoor het beste bewijs. Het afscheid is niet eens het meest zwaar, het gemis nadien des te meer !!! Beschouwend geschreven, waarvan de 4e strofe mij het meest aanspreekt !!! Liefs |
|
| kerima ellouise: | Donderdag, oktober 02, 2008 15:01 |
| heel erg mooi Cora...ook de manier hoe je dit opbouwt...knap! liefs, kerima ellouise |
|
| Gerhardus: | Donderdag, oktober 02, 2008 12:14 |
| een erg mooi levensgedicht over leven en dood en afscheid! liefs Gerhard | |
| Lily May Parker: | Donderdag, oktober 02, 2008 11:56 |
| erg mooi gebracht dit Cora liefs Lily may xxxxxxxx |
|
| Fairouz: | Donderdag, oktober 02, 2008 09:49 |
| Ik ben het met red one eens. sommige mensen krijgen geen eens kans om te leven ! En weer anderen verpesten die kans ! Mooi geschreven lieve Cora..liefs, fairouz | |
| lommert: | Donderdag, oktober 02, 2008 08:51 |
| je wil nie wete hoeveel zon hioer schijnt:)..echt enorm veelo haha..zal proberen wat te sturen..mm;) | |
| red one: | Donderdag, oktober 02, 2008 08:51 |
| dood = niet dood nee, de herinneringen blijven voortleven. maar sommige mensen krijgen niet eens de kans om te leven. dat is iets ontastbaars waar je niet aan kunt komen. denk ik. Groet Red |
|
| lommert: | Donderdag, oktober 02, 2008 08:49 |
| prachtig begin zo de eerste strofe...krijg dan gelijk er gezichten bij..je gedicht ontroerd me ...nee dood is niet dood...een Liefdessteen in het water....voor later;) liefs en dank je wel willem |
|
| switi lobi: | Donderdag, oktober 02, 2008 08:26 |
| Door is niet dood.. inderdaad. Het leeft des te meer als je er werkelijk bij stil staat. Dikke kus, switi lobi |
|
| Cora (ZIJ): | Donderdag, oktober 02, 2008 08:17 |
| Er stond een fout in Cobie ;) | |
| Windwhisper: | Donderdag, oktober 02, 2008 08:14 |
| ik had net hier iets onder geplaatst liefs Cobie goede morgen kuzzz |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Cora (ZIJ) |  
|
|
| Gecontroleerd door: | ||
| Gepubliceerd op: 02 oktober 2008 | ||
| Thema's: | ||