Verkeren.
Ik lees je schrijfsels van weleer,
heb me weer kinderlijk bezeerd
Zag weer de hoop in eigen ogen,
mijn roep om mededogen niet gehoord
En waarom is het toch dat
ik steeds weer val in ‘t zelfde gat?
Door mooie herinneringen niet gestoord,
alleen door slechte?
Wat was, en vooral wat is gebleven,
aan mijn geest is blijven kleven
Zei Bredero “Het kan verkeren”,
maar ik heb niets geleerd.
Reacties op dit gedicht
| fortuna: | Zondag, oktober 05, 2008 15:29 |
| leren gaat geleidelijk aan... en zelfverwijt maakt het er niet gemakkelijker op. Je doet het nog steeds goed, Peter! :) Liefs |
|
| Windwhisper: | Donderdag, oktober 02, 2008 08:48 |
| Goede morgen Peter intens geschreven lieve groet Cootje kuzzz |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Peterdw. |  
|
|
| Gecontroleerd door: | ||
| Gepubliceerd op: 02 oktober 2008 | ||
| Thema's: | ||