Voor Amyst Nuka
Jij koos de oudste boom
om een hartje in te kerven
bracht ‘m trouw
elke dag een kusje
opdat hij niet zou sterven
toch kwam de dag
dat jij niet meer kwam
al ras liet hij zijn takken hangen
stierf duizend doden
per uur
van onbesuisd verlangen
nu rest er slechts een plek
gevuld met lieflijk smart
daar ziet men de stronk
van een oude boom
in de vorm van een hart
om een hartje in te kerven
bracht ‘m trouw
elke dag een kusje
opdat hij niet zou sterven
toch kwam de dag
dat jij niet meer kwam
al ras liet hij zijn takken hangen
stierf duizend doden
per uur
van onbesuisd verlangen
nu rest er slechts een plek
gevuld met lieflijk smart
daar ziet men de stronk
van een oude boom
in de vorm van een hart
Reacties op dit gedicht
| ninodepino: | Donderdag, oktober 02, 2008 13:12 |
| de zachte soort overleeft de verharding aan de buitenzijde kernachtig. Grtjs, nino. |
|
| ela: | Donderdag, oktober 02, 2008 11:35 |
| Mooi gedicht verhaal. ela |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Tom Witvis | 
|
|
| Gecontroleerd door: pantarhei | ||
| Gepubliceerd op: 02 oktober 2008 | ||
| Thema's: | ||