Alleen.
Alleen.
De handen zijn geschud.
De koffie is gedronken.
De kist is weggezonken.
De weg is afgestut.
’t Rumoer klinkt eind’loos door
maar alles is verdwenen,
tijd om alleen te wenen.
Alles toont nog zijn spoor.
Nauw’lijks kan ik beseffen
hoe morgen nu zal zijn.
Verdriet heerst er en pijn,
die ’t denkpatroon ruw treffen.
De drukte van alom:
ziekte en ziekenhuis,
gaat over in een thuis
met stille pijn rondom.
Alles lijkt weggebroken
maar diep geworteld klinkt:
“dat niet de moed ontzinkt
van liefde niet ontstoken.”
Ik til mijn moede hoofd
weer op , diep ademhalend
verder te gaan, dat is bepalend
en dat heb ik hem ook beloofd.
th.
De handen zijn geschud.
De koffie is gedronken.
De kist is weggezonken.
De weg is afgestut.
’t Rumoer klinkt eind’loos door
maar alles is verdwenen,
tijd om alleen te wenen.
Alles toont nog zijn spoor.
Nauw’lijks kan ik beseffen
hoe morgen nu zal zijn.
Verdriet heerst er en pijn,
die ’t denkpatroon ruw treffen.
De drukte van alom:
ziekte en ziekenhuis,
gaat over in een thuis
met stille pijn rondom.
Alles lijkt weggebroken
maar diep geworteld klinkt:
“dat niet de moed ontzinkt
van liefde niet ontstoken.”
Ik til mijn moede hoofd
weer op , diep ademhalend
verder te gaan, dat is bepalend
en dat heb ik hem ook beloofd.
th.
Reacties op dit gedicht
| lommert: | Donderdag, oktober 02, 2008 16:06 |
| diep inerlijke woorden te lezen.. van mij sterkte gewenst... stevige groet willem |
|
| -marij-: | Donderdag, oktober 02, 2008 15:24 |
| Ik wens je via deze weg, véél sterkte en kracht toe. Marij |
|
| Janny Scheybeler de Jonge: | Donderdag, oktober 02, 2008 15:09 |
| sterk verwoord ontroerend mooi gr.janny |
|
Over dit gedicht
| Auteur: teun hoek |  
|
|
| Gecontroleerd door: maria | ||
| Gepubliceerd op: 02 oktober 2008 | ||
| Thema's: | ||