Doodgelopen, weg.
Doodgelopen, weg.
Enkel nog verschroeide stenen
langs het afgelegde pad
-héél de route liep verkeerd-
Daar is nu het licht verdwenen
blijft het voortaan koude nacht
maar hij had het zó geloofd
Waar eerst enkel zonnen schenen
kropen nu, hij zag het veel te laat
-door de liefde blindverdoofd-
slangen langs vermoeide benen
voelt hij nog de pijnen in zijn schenen
van die tanden vol met haat
Waren luchten open eerst, en heus
dumpte ze hem in de modder,
en was haar natrap, zwaar met hamer
knap getimed en vol venijn,
-verwijzend naar zijn bovenkamer-
onwaarachtig fabuleus.
Peterdw.
Reacties op dit gedicht
| fortuna: | Zondag, oktober 05, 2008 15:31 |
| poeeten slaan ook wel eens doodlopende wegen in.;) Gevoelig mooi. Liefs |
|
| ela: | Vrijdag, oktober 03, 2008 13:21 |
| Poetisch dit afwijzen. ela |
|
| mlizz: | Vrijdag, oktober 03, 2008 12:15 |
| Wat is dit mooi geschreven zeg... |
|
| Windwhisper: | Vrijdag, oktober 03, 2008 12:09 |
| Jeetje dat doet behoorlijk pijn zeg peter, potverdikkie zeg voelbaar jouw schrijven lieve groet Cootje kuzzzz ik bel je even |
|
| elze: | Vrijdag, oktober 03, 2008 12:03 |
| prachtig .. ik voel het bedoelde gevoel// laifs elze..fijn weekend gewenst |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Peterdw. |  
|
|
| Gecontroleerd door: | ||
| Gepubliceerd op: 03 oktober 2008 | ||
| Thema's: | ||