Ik schrok van hoe je dacht
in zwart en wit
Er nergens grijs in zit
je daarvoor mij zou moeten zijn
En ik wilde dat wat ik zei
zou kinken als een oosterse wijsheid
Iets over spreken en zwijgen
of de geur van jaargetijden
Zo vast van klank dat je je nooit af zou vragen
of het ook nìet waar kon zijn
Maar alles dat ik zei
geen bedoeling goed genoeg
voor jouw slechtste gewoonte
Als het stil is is het goed
want wie niets zegt vraagt niets
en dan doen de antwoorden er ook even niet toe