Onbeantwoord dochterschap
Ik heb de herinnering uitgekozen
die na zijn vertrek het meeste op haar lijkt.
Naarmate langzaam de tijd van het,
mij nog altijd treffend verdriet verstrijkt.
Een moeder die geen kind wilde strelen,
haar bed, haar kleren, haar foto die ik bekijk;
kijkend in haar spiegel schrik ik,
omdat ik zie dat ik op haar lijk.
Straks ben ik even oud als zij, streel ik
mijn dochter, en wat is geweest
wordt weer zoals het was, ben ik het
die de angst in haar dochters ogen leest.
die na zijn vertrek het meeste op haar lijkt.
Naarmate langzaam de tijd van het,
mij nog altijd treffend verdriet verstrijkt.
Een moeder die geen kind wilde strelen,
haar bed, haar kleren, haar foto die ik bekijk;
kijkend in haar spiegel schrik ik,
omdat ik zie dat ik op haar lijk.
Straks ben ik even oud als zij, streel ik
mijn dochter, en wat is geweest
wordt weer zoals het was, ben ik het
die de angst in haar dochters ogen leest.
Reacties op dit gedicht
| Windwhisper: | Zondag, oktober 05, 2008 11:58 |
| het hoeft niet zo te gaan aangrijpend schrijven in voelbaar verdriet lieve groet Cobie kuzzz |
|
Over dit gedicht
| Auteur: martinesfilosofie | 
|
|
| Gecontroleerd door: Innerchild | ||
| Gepubliceerd op: 05 oktober 2008 | ||
| Thema's: | ||