(TD) Mijn onzichtbare bril
Mijn onzichtbare bril
Ik heb een bril nog lichter dan lucht
Hij voelt nu zwaarder aan dan een tyfoon
Hij sleurt me mee naar tastebare taferelen
Om me te misleiden met zijn roze kleur
Door zijn glas zie ik de schaduw van de zon
Voor een engel in een verlaten steeg aan
Het geeft de onzin van de wereld meer zin
Ik word geboeid door nietszeggende kletskousen
Met zo'n bril op mijn hoofd word ik een stuk knapper
Vrouwen kijken naar mij of hun ogen worden weerspiegeld in de mijne
Maar het is me bril
Mijn aantrekkelijkheid is een reflectie van hun eigen schoonheid
Netals een echte bril
Merk je niet dat je hem op hebt
Hij lijkt wel tot mij behoren
Of zich als mij voor te doen
Nu kijk ik door mijn bril naar dit scherm
En zie een fantastisch gedicht
Niet wetend wat de waarheid is
Reacties op dit gedicht
| Yellow: | Woensdag, oktober 29, 2008 06:57 |
| het is een mooi gedicht, en dat is waarheid, succes gewenst,Y. |
|
| Pancho v/d Post: | Dinsdag, oktober 07, 2008 21:57 |
| mooi. | |
| switi lobi: | Maandag, oktober 06, 2008 19:48 |
| Mooi omschreven... succes!! Liefsliefs, switi lobi |
|
| Artifex: | Maandag, oktober 06, 2008 07:35 |
| :) Kijk, dat is pas een echte roze bril! Succes met TD! Liefs, Artifex. |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Jelly Marcus | 
|
|
| Gecontroleerd door: Innerchild | ||
| Gepubliceerd op: 05 oktober 2008 | ||
| Thema's: | ||