Lieve I,

Van te voren had ik nooit gedacht dat ik zo lang uit zou houden hier en ook blijven mocht.
Steeds maar dubbele gevoelens over het hier zijn maar toch kreeg ik
af en toe ook de veiligheid die ik zocht.
De dagen,weken,maanden kropen voorbij.
De tijd leek soms wel stil te staan,het schoot niet op.
Uhm wat rijmt er nou op op?STOP!!!!!
Iets waar ik grote moeite mee heb,
zowel om te zeggen als om te doen.
Vluchten is ook een groot item..
Weg was dan de rem…
Rennen is wat ik wilde en vaak deed ik dat ook..
Dan wist ik niet meer wat ik moest doen en kon ik
dat niet zeggen,niet uitleggen.. maar
gelukkig kon ik het soms wel een beetje op papier
en op de ene of andere manier…
begreep jij het dan wel en zelfs heel goed.
Schuld,altijd maar schuld gevoelens dat past ook bij mij..
Je moet je niet altijd maar schuldig voelen is wat jij dan zei..
Ik moet nog sorry zeggen,sorry dat het 2keer echt is fout gegaan,
had ik dat nou maar niet gedaan,jouw pijn gedaan,dat verdiende je niet met die jas en had ik maar daarna sorry gezegd,
sorry gezegd voor mijn gedrag,maar dat durfde ik niet.
Angst,bang..altijd maar bang,blokkeren dat is dan wat er gebeurde.
Maar ook dat,dat begreep jij volgens mij wel. Joh wat ben ik toch
blij dat jij mijn evv-er was en Marjolein mijn tvv-er,beter had ik het niet kunnen
treffen,dat meen ik hoor. Maar helaas is het nu echt tijd om afscheid te nemen,
iets waar ik ook mijn hele leven al niet goed in ben en liever ontwijk. Maar kijk..
dit kan niet anders,dit moet ik goed afsluiten. Ik moet eerlijk zeggen dat valt echt niet mee.
Ik wil niet afscheid nemen maar ik heb geen keuze. Ik ben enorm bang,bang om een nieuwe onbekende weg in te slaan zonder jullie en volledig uitgeput. Nu mijn veiligheid weg gaat of weg is weet ik wat ik mis!
Ik wil je hiermee ontzettend bedanken voor al je steun,adviezen en vooral je geduld,iets dat voor mij super belangrijk was en dat jij zeker weten had!