Dwars door..
Klein, klein kindje
ik wieg je in mijn armen
ik wieg je in mijn armen
dwars door de aller
donkerste nacht.
Je wandelt door het leven
Je wandelt door het leven
met een glimlach op je lippen
maar ik ken jouw terugkerende
nachtelijke zwerftochten
waarheen dan ook.
Klein, klein kindje
Klein, klein kindje
ik pluk de sterren
uit de hemel
om jouw nacht
te verlichten
al is het maar
voor heel even.
Je praat en praat
Je praat en praat
maar door en door
maar ik ken jou langer
en voel de woorden
verschuilend in jouw hart.
Klein, klein kindje
traan jouw verdriet
Klein, klein kindje
traan jouw verdriet
ik zal jouw tranen
vangen en bewaren
diep van binnen.
En op een dag
En op een dag
breng ik je thuis..
07-10-08
07-10-08
Reacties op dit gedicht
| soulmates eva roelofsen: | Dinsdag, oktober 07, 2008 18:40 |
| moet een heerlik moment zijn de thuiskomst liefs eva | |
Over dit gedicht
| Auteur: mienke | 
|
|
| Gecontroleerd door: maneschijn | ||
| Gepubliceerd op: 07 oktober 2008 | ||
| Thema's: | ||