ik ben bijna 14 , nu me opa mij verlaat.
ik probeer het positief op te pakken,
opa schijn als een ster , om ons verdriet op te vangen
ik kon er moeilijk mee leven , het idee dat jij nu weg bent. waak over mij als een engel , want dat geeft me weer kracht. omdat je niet meer leeft , zit je nu in ons hart ,
ga door met me leven omdat het moet. maar opa jou vergeet ik nooit. steeds weer die pijn als ik naar onze fotos kijk.
ik mis u opa , ja elke dag , ik sluit me ogen en dan denk ik aan u laatste lach. u hebt een goed hart en was eerlijk tegen iedereen. maar maakt niet uit ziektes pakken iedereen. maar ik weet u bent bij me. de liefde en de pijn die ik voel zal nooit verdwijnen. ik heb 2 dagen lang om u zitten huilen , denkend aan hoe lief en geweldig u altijd voor me was. u bent nu verlost van u pijn , verlost van u moooie verleden , met u laatste blik naar beneden
rust in vrede mijn lieve opa.