Springende lichtbundels
Springende lichtbundels
vieren haar gezicht
bestralen de aarde
eindeloos vederwicht
Springende lichtbundels
zij verwarmen
de glimlach op haar gezicht
maakt mij vederwicht
Vervagende contouren
Geluk sijpelt
dag droomtouren
haat en hekel loeren
Wij vluchten
samen en dan alleen
weg van de
springende lichtbundels
tot alles vervaagt
wat als ultiem geluk bleek
maar onder een onbekende reden bezweek
Reacties op dit gedicht
| EXPLICIT: | Zaterdag, januari 20, 2024 22:13 |
| De reacties iig intrigerend ;-) | |
| mienke: | Zaterdag, januari 20, 2024 20:37 |
| Of two | |
| mienke: | Dinsdag, mei 07, 2013 17:56 |
| tijd voor een new one | |
| Regulus: | Vrijdag, juni 04, 2010 02:30 |
| Man! Deze had ik nog nooit eerder gelezen. Mooi zeg, zoveel moeite en toch machteloos... Het levert in ieder geval een mooi gedicht op. | |
| mienke: | Zaterdag, december 27, 2008 16:54 |
| moooi hoor! | |
| sunset: | Woensdag, oktober 08, 2008 10:12 |
| ''t Klinkt droef. Alsof het mooie wat is, zijn kon, vernietigd werd. Jammer. Treffend hoe jij het hier verwoordt. Groetjes, sunset |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Koene | 
|
|
| Gecontroleerd door: pantarhei | ||
| Gepubliceerd op: 08 oktober 2008 | ||
| Thema's: | ||