aanklacht van een generatie
en in de herfst sta k hier
aan oevers van zeeën van bloed
waar generatielang golven
verzanden in ‘t niets
eigenlijk is iedereen al dood
- zeggen de haviken -
en strijken over hun haren
(terwijl van hun tong taai
de hoop op een beter verleden rolt)
nog eenmaal leg ik mijn arm om heupen
zolang ik leven voel
en niet
verschrompelde kadavers onder mijn handen
(voeten glanzen bloedrood in maanlicht
dat langzaam verrot en verschimmeld)
niets nieuws onder de zon
waar waren vredestichters werkelijk
toen ze gebruikt werden
willekeur zich naar hen hongerde?
toen op koude asvelden
oorlogen voor hen werden uitgevochten
(hoe graag wil ik jullie messen
in jullie eigen buiken drijven)
afrekenen en betalen graag
afrekenen en betalen
de zeeën van bloed
(golven klotsen - één hartslag lang -
oneindig in ’t niets).
sunset 08-10-2008
Reacties op dit gedicht
| Artifex: | Woensdag, oktober 08, 2008 21:18 |
| Een heftig schrijven... Liefs, Artifex. |
|
| lommert: | Woensdag, oktober 08, 2008 19:38 |
| strijdbaar gedicht...een aanklacht van dat stront gedoe dat oorlog heet...stevige groet van mij willem |
|
| esteban.: | Woensdag, oktober 08, 2008 18:51 |
| de teleurgang van een generatie die zich afvraagt waarom het verleden zichzelf inhaalt... Knappe woorden Sunset, liefs esteban |
|
| Dwaallicht: | Woensdag, oktober 08, 2008 17:09 |
| Bijzonder schrijven... in tekst en vorm! Liefs Dina |
|
| Amethist: | Woensdag, oktober 08, 2008 13:32 |
| in niets maar dan ook niets is het bloed te vangen slechts de liefde kan haar helpen |
|
| elze: | Woensdag, oktober 08, 2008 13:03 |
| prachtig Ingo ..eigentijds met een vleugje melancholie laifs elze |
|
| Cora (ZIJ): | Woensdag, oktober 08, 2008 12:43 |
| De mensheid maakt een einde aan oorlog, of oorlog maakt een einde aan de mensheid, erg goed stukje tekst :) | |
| Oorlam: | Woensdag, oktober 08, 2008 12:40 |
| sterk werk, zowel in structuur als in boodschap | |
| Windwhisper: | Woensdag, oktober 08, 2008 11:43 |
| je weet het al, ik sta in zoveel dingen achter jou, voor de volle 100% en meer en klaag ook aan liefs Cobie kuzzz hoe lang nog, vraag ik me af Sunset Ingo hoe lang nog |
|
| fortuna: | Woensdag, oktober 08, 2008 11:33 |
| zucht... oorlogen zullen niet verdwijnen, maar (voor ons) op de achtergrond aanwezig zijn. Rakende flitsen schieten voorbij... Liefs |
|
| kerima ellouise: | Woensdag, oktober 08, 2008 11:28 |
| nog eenmaal leg ik mijn arm om heupen zolang ik leven voel....prachtige zin, ook qua inhoud...uit een prachtig, sterk gedicht...net zoals ''besta ik wel'' liefs, kerima ellouise |
|
Over dit gedicht
| Auteur: sunset | 
|
|
| Gecontroleerd door: | ||
| Gepubliceerd op: 08 oktober 2008 | ||
| Thema's: | ||