Vader
eindelijk na achtentwintig jaar
zag ik mezelf terug in een foto
bijna dezelfde grijsblauwe ogen
en het donkerblonde haar
verwarring heerst in mijn hoofd
ben ik nu blij of verdrietig
gedachten lijken even verdoofd
zoveel nieuwe dingen gehoord
blijkbaar was jij degene
die mij ooit heeft gemaakt
en nu na het zien van je foto
heb je mij voor de eerste keer geraakt
gevoelens voor een man die ik niet ken
die eigenlijk zo dicht bij mij staat
omdat ik mijzelf zo in je herken
...............
Reacties op dit gedicht
| sunset: | Donderdag, oktober 09, 2008 14:02 |
| Voelbare droef-verlangende herkenbaarheid. Warme groet, sunset |
|
| Ria -rimpeling-: | Donderdag, oktober 09, 2008 13:31 |
| Heftig schrijven,herkenning in beeltenis! liefs Ria |
|
| Exess: | Donderdag, oktober 09, 2008 13:07 |
| heel knap, doet me denken aan mezelf leef en laat leven,groetjes exess |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Dreamlover | 
|
|
| Gecontroleerd door: | ||
| Gepubliceerd op: 09 oktober 2008 | ||
| Thema's: | ||