Wederkeer
Ze drukte een koude stempel, mijn rijmende veer
Ze kwam zoals ze gegaan was,
want op een blauwe maandag begon het schrijven weer
Ze ontglipte me als ochtenddauw in mijn raamkozijn
En kwam tot me als verdwaalde vlinder op een herfstige namiddag
Ik schrapte een zin, en nog een,
Mijn pseudoniem vervelde, zoals wijn beter wordt met de jaren
Tot de rust wederkeerde zoals hij verdwenen was
Ze kwam zoals ze gegaan was,
want op een blauwe maandag begon het schrijven weer
Ze ontglipte me als ochtenddauw in mijn raamkozijn
En kwam tot me als verdwaalde vlinder op een herfstige namiddag
Ik schrapte een zin, en nog een,
Mijn pseudoniem vervelde, zoals wijn beter wordt met de jaren
Tot de rust wederkeerde zoals hij verdwenen was
Reacties op dit gedicht
| Innerchild: | Donderdag, oktober 16, 2008 13:21 |
| Mooi ! Wat zeg ik ? BIJZONDER MOOI ! |
|
| Meneer Zes: | Vrijdag, oktober 10, 2008 15:00 |
| Ja dit kan nog iets indringender, begrijp me goed, je hoeft mijn raad niet op te volgen, no one does! Verder leuk. (6) Mr.6 | |
