Mijn gevangenschap
In mijn eigen ik slaan de deuren dicht.
Ik kom er niet meer uit.
Vast tussen torenhoge huizen, verschuil ik mij.
Zodat niemand mij ziet.
Als de kerktoren luid doe ik mijn oren dicht.
Bang om te horen hoe laat het is.
Ik kom er niet meer uit.
Zodat niemand mij ziet.
Bang om te horen hoe laat het is.
Ik kom er niet meer uit.
Vast tussen torenhoge huizen, verschuil ik mij.
Zodat niemand mij ziet.
Als de kerktoren luid doe ik mijn oren dicht.
Bang om te horen hoe laat het is.
Ik kom er niet meer uit.
Zodat niemand mij ziet.
Bang om te horen hoe laat het is.
Reacties op dit gedicht
| zomerkind: | Vrijdag, oktober 10, 2008 15:46 |
| het is nooit te laat geef jezelf en nieuwe kans in het leven groetjes eddie | |
| Exess: | Vrijdag, oktober 10, 2008 15:24 |
| Laat je niet opsluiten zeker niet in je eigen ik , het leven is al zo kort dus geniet er maar van, voor je het weet is alles je zo voorbij gegaan, Ps; heel mooi omschreven zo verder gaan groetjes Exess | |
Over dit gedicht
| Auteur: art310sr | 
|
|
| Gecontroleerd door: Marina | ||
| Gepubliceerd op: 10 oktober 2008 | ||
| Thema's: | ||