Wie ik echt ben
Dat weet bijna geen mens
Eigenlijk geen enkel
Levend wezen

Zelfs ik twijfel er soms aan
Toch weet ik zelf
Denk ik
Het best, wie ik ben

Ik ben onzeker
Vind mezelf lelijk
Vind mezelf stom
Vind mezelf ook nog eens dom

Toch zie ik soms ook
Een spatje 'mooi' als ik
In de spiegel kijk
En bevat mijn verdrietige innerlijk

Zelfs nog een spatje vrolijkheid
Een spatje, dat de laatste tijd
Weer begint te groeien
Langzaam wil ik minder snel dood

Langzaam probeer ik weer te stralen
Langzaam krabbel ik terug
Naar de echte ik
Naar het lieve, vrolijke, grappige meisje

Het meisje,
Dat wel onzeker is
En ook niet beeldschoon
Maar vooral naar het meisje

Dat vaak lacht
Vaak blij is
Niet dood wil
En gewoon leeft

Alsof het leven
Een geschenk is
Een geschenk dat ik
Naar lange tijd van ellende

Weer met beide handen
Aan durf te nemen
Ik durf weer te genieten
En ik durf weer blij te zijn.

Ik ben weer blij met het leven
Probeer weer terug te gaan
Naar toen alles nog goed was
Ik word gewoon weer ik.