Onbegrip hulpverlener...
Onbegrip hulpverlener...
Gisteren veel de vergadering tegen.
Een hoop deden de emoties legen.
Verwijten en boze blikken.
Bracht mij aan het snikken.
Jou eerst zien vechten.
Kan aan roepen geen waarde hechten.
Ook vandaag de bons gekregen.
Toen was het helemaal regen.
Als een begeleider zegt.
Het is bij jezelf gelegt.
Jij hebt voor alles gekozen.
Nu geen verdriet of bozen.
Er kwam geen enkel begrip.
Dat maakt mij verder sip.
Je verwacht wat anders van hulpverlener.
Niet behandeld te worden als container.
Later op mij werk merkte mij baas dit op.
Ze zei tegen mij het gaat nog niet top.
Neem de tijd dan gaan we eens praten.
Zeg wat je voelt ik houd je wel in de gaten.
Er gaat nu van alles door mij hoofd.
Hoop dat er gedachtes zich dooft.
De rust zal gaan wederkeren.
Dan kan ik het opnieuw proberen.
Reacties op dit gedicht
| add appeltje: | Zondag, oktober 19, 2008 19:33 |
| Mooi gedicht en wat een herkenning. |
|
| Windwhisper: | Vrijdag, oktober 10, 2008 23:59 |
| sterkte hoor, soms kan iets wel eens te veel worden. lieve groet Cobie kuzzz |
|
Over dit gedicht
| Auteur: moongirl1982 | 
|
|
| Gecontroleerd door: benji | ||
| Gepubliceerd op: 10 oktober 2008 | ||
| Thema's: | ||