en
en
en het water weerspiegelt je schaduw
en neemt je gerimpeld en trillend op
en er zwemmen blaadjes om je heen
en ik gooi een steentje tegen je aan
het water geen rust gunnend
en je kringelt van de pijn
en je lacht van de pijn
en ik lach van verdriet
en in de verte snelt een trein voorbij
en ik huil in de regen
en mijn liefde verwatert
en alleen nog maar een waterlelie
die de stilte tekent
en
en het water weerspiegelt je schaduw
en neemt je gerimpeld en trillend op
en er zwemmen blaadjes om je heen
en ik gooi een steentje tegen je aan
het water geen rust gunnend
en je kringelt van de pijn
en je lacht van de pijn
en ik lach van verdriet
en in de verte snelt een trein voorbij
en ik huil in de regen
en mijn liefde verwatert
en alleen nog maar een waterlelie
die de stilte tekent
en
Reacties op dit gedicht
| lommert: | Zondag, oktober 12, 2008 08:37 |
| grasag gelezern...het doet dat innerlijk naar boven halen....liefs willem |
|
| sunset: | Zaterdag, oktober 11, 2008 17:12 |
| Prachtige poëzie (al zou er hier en daar wel een ''en'' kunnen en mogen geschrapt worden - al begrijp ik heel goed wat je hierdoor probeerde te bereiken). Warme groet, sunset |
|
| hiljaa: | Zaterdag, oktober 11, 2008 10:21 |
| een lotus die zuiverd het gevoel psterk geschreven knufliefs--hiljaa--- |
|
| ela: | Zaterdag, oktober 11, 2008 01:03 |
| Indringend gedicht. ela |
|
| Windwhisper: | Zaterdag, oktober 11, 2008 00:58 |
| juist die waterlelie maakt het heel mystiek slaap lekker liefs Cobie |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Dame taalt | 
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 11 oktober 2008 | ||
| Thema's: | ||