Een etentje met nasmaak
Een etentje met nasmaak
In een niet al te moderne
kleine Marokkaanse taverne
aan de haven
wilden wij ons gaan laven.
De zeelucht was er debet aan
dat wij niet verder wilden gaan
alvorens het innerlijke van de mens
te verzadigen naar zijn wens.
Een ober opende heel faveur
onder bars geknars de deur
Het lokaal was zo slecht verlicht
je zag haast geen hand voor je gezicht.
Om de ruimte te verkennen
moesten onze ogen
eerst aan de duisternis wennen
maar toen voelden wij ons wel bedrogen.
De ruimte was slechts een ruïne
in ons lijf kookte de adrenaline
voor en achter ons stond een Marokkaan
met onze trek was het gedaan.
Wilden wij blijven leven
dan dienden wij onvervaard
al onze bezittingen af te geven
dat eiste een Marokkaan doodbedaard.
Men liet ons geen keus
één hielt een revolver onder mijn neus
en in plaats van een Marokkaans diner
eisten hij onze passen, sieraden en portemonnee.
Nadat hij ons van alles had bestolen
grapte hij heel onverholen
Ollanders niet eten
Ollanders wel zweten.
En voor ik mij hervind
zijn de mannen heel gezwind
verdwenen in de donkere smalle straten
een aangifte zal ons niet baten.
Ons rest nog de vraag
hoe komen we weer aan boord
berooid en met een lege maag
in dit quasi vakantieoord.
DdJ.
Reacties op dit gedicht
| Dwaallicht: | Zaterdag, oktober 11, 2008 18:46 |
| Tja... wat een misselijk makende beleving, mooi geschreven! Liefs Dina |
|
| Yellow: | Zaterdag, oktober 11, 2008 15:40 |
| je hebt gelijk dat je dit neerschrijft en ja, het zet tot nadenken, Y. |
|
| ela: | Zaterdag, oktober 11, 2008 11:41 |
| Verlies van ave en goed maaky dat je rare dingen doet. troost je met de gedachte dat de revolver niet is afgegaan. ela |
|
| sunset: | Zaterdag, oktober 11, 2008 11:22 |
| Tja, wat zal ik zeggen ... Ik sla toevallig de krant open en lees dat een jonge Nederlander een bejaarde hier in Eindhoven beroofde van een kleine 50 € en hem halfdood achter liet. Zal ik maar gaan verhuizen nu? Je begrijpt dat ik dit ironisch bedoel. En dat, wat je daar overkwam - en wat mij verdriet - ook hier in Nederland door Nederlanders geen uiziondering is. En in sommige landen kun je inderdaad op bepaalde plaatsen best niet zonder begeleiding zijn. Groetjes en fijne herfstdag, s |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Dolf de Jong | 
|
|
| Gecontroleerd door: | ||
| Gepubliceerd op: 11 oktober 2008 | ||
| Thema's: | ||