ALZHEIMER
Verbonden zijn voor altijd
Een troostrijk gevoel
Een boek dat je leest
Misschien weet je wel het meest
Een hoofdstuk uit jouw leven
Wat is er van overgebleven
Een hersenspinsel
Of was het toch maar een verzinsel
Weet je nog hoe je leefde
En wat we beleefde
Je geheugen verminderd
Dat vindt je een grote hinder
Je weet niet meer je naam
laat staan mijn naam
Ondanks al deze gebreken
Blijf ik toch om je geven
Een troostrijk gevoel
Een boek dat je leest
Misschien weet je wel het meest
Een hoofdstuk uit jouw leven
Wat is er van overgebleven
Een hersenspinsel
Of was het toch maar een verzinsel
Weet je nog hoe je leefde
En wat we beleefde
Je geheugen verminderd
Dat vindt je een grote hinder
Je weet niet meer je naam
laat staan mijn naam
Ondanks al deze gebreken
Blijf ik toch om je geven
Reacties op dit gedicht
| Hanneke Eirinn: | Woensdag, april 03, 2002 01:28 |
| heel lief :) | |
| Orphan Angel: | Donderdag, maart 28, 2002 09:27 |
| Best moeilijk om mee te leven als je stukjes van het 'samen zijn' kwijt raakt. Wel mooi geschreven hoe liefde over die grenzen heen blijft bestaan.... |
|
| christina: | Donderdag, maart 28, 2002 02:15 |
| Echt heel mooi Zo liefdevol Liefs Christa |
|
| waterval: | Donderdag, maart 28, 2002 01:46 |
| een naam vergeten, de weg kwijtraken, woorden niet kunnen vinden, ...... dat merkt iedereen,.... maar vanbinnen is het nog altijd dezelfde.... degene waar je altijd van gehouden hebt..... | |
| Driegeetjes: | Donderdag, maart 28, 2002 01:21 |
| Dit vind ik toch zo óntzettend mooi, Wijnand! Das WARE Liefde... DrieGeetjes |
|
Over dit gedicht
| Auteur: dappere dodo | 
|
|
| Gecontroleerd door: | ||
| Gepubliceerd op: 28 maart 2002 | ||
| Thema's: | ||