Als woorden konden praten
Mijn gedachten schieten losse flarden
Zomaar in het rond
Wegdromen en denken
Aan het geluk dat eens bestond
Mijn ogen kijken in het niets
Ze zien meer dan ik zou willen
Zoeken troost
Niet in staat mijn angsten te stillen
Mijn hart dat klopt en klopt
Zonder dat ik moeite doe
Kloppend hart...
Word jij nooit moe?
Mijn woorden zochten vaste grond
Geschreven, achtergelaten
Op een zee van wit papier
Als woorden konden praten...
Zomaar in het rond
Wegdromen en denken
Aan het geluk dat eens bestond
Mijn ogen kijken in het niets
Ze zien meer dan ik zou willen
Zoeken troost
Niet in staat mijn angsten te stillen
Mijn hart dat klopt en klopt
Zonder dat ik moeite doe
Kloppend hart...
Word jij nooit moe?
Mijn woorden zochten vaste grond
Geschreven, achtergelaten
Op een zee van wit papier
Als woorden konden praten...
Reacties op dit gedicht
| Hans Winter: | Maandag, oktober 13, 2008 23:18 |
| denkend aan die ene mens komt een heel gesprek op gang, levendig afwezig voor de wereld, maar dan verlang je de ander tastbaar te maken, raakt het aan je stem, je pen, je wake naast ’t alledaagse doen en laten, je ene weg, wat onvoltooid nooit went. groetje, hans |
|
| heike73: | Zaterdag, oktober 11, 2008 22:06 |
| dankjulliewel voor de warme commentaren! Woorden, ze blijven me bezighouden, ik hou van ze en ze kunnen vaak precies vertellen hoe ik me voel. | |
| sunset: | Zaterdag, oktober 11, 2008 20:19 |
| Woorden kunnnen praten; veel meer dan je zou denken. Liefs en warme omarmende genegenheid, sunset |
|
| ela: | Zaterdag, oktober 11, 2008 18:08 |
| Woorden geven een ingekorte versie van wat wij denkend willen eggen. ela |
|
Over dit gedicht
| Auteur: heike73 | 
|
|
| Gecontroleerd door: benji | ||
| Gepubliceerd op: 11 oktober 2008 | ||
| Thema's: | ||