Een pad bezaaid
Als alles fris en monter is
met geestdrift en bezield
het zorgeloze pad op weg
zo lijkt
de toekomst een belevenis.
Als mijn bloesems vruchten dragen
op dit kronkelige pad
plots een haardvuur in mijn hart
zo blijkt
mij nieuwe horizonten in te jagen.
Als de zon ter kimme daalt
mij met twijfel overvalt
doorboort jouw lach mijn ziel
en wijkt
mijn twijfel voor immer en goed verdwaald.
Ik heb je lief, jij bent van mij
is ons lied dat wij nu zingen
met heel ons hart, door dik of dun
geijkt
eerst jij en ik, nu samen: wij!
Reacties op dit gedicht
| Dirk Hermans: | Zaterdag, oktober 11, 2008 19:28 |
| mooi verwoord | |
| _Lieverdje_: | Zaterdag, oktober 11, 2008 18:56 |
| prachtig geschreven liefs |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Ludo Coulier | 
|
|
| Gecontroleerd door: Marina | ||
| Gepubliceerd op: 11 oktober 2008 | ||
| Thema's: | ||