kleinkinderen
Mijn kleindochter
Ik verdwaal
in de ogen van haar.
Peinzend kijkt ze me aan.
Pakt mijn hand
als ik bij haar ga staan.
We hoeven niets te zeggen
ze kijkt en lacht
naar mij.
Mijn kleindochter
zo dicht aan mijn zij.
Vier jaar
en ze kent mij
als geen ander
en wilt niet
dat ik verander.
We maken grapjes
en trekken gekke bekken.
Maar dan moet
ik naar het ziekenhuis,
ze kijkt me aan
ze pakt mijn hand,
en zegt;
Oma als je beter bent,
ga ik met je
naar het strand!
Ik verdwaal
in de ogen van haar,
en weet..
zo klein als ze is;
Ze staat altijd
voor me klaar.
Reacties op dit gedicht
| lommert: | Zondag, oktober 12, 2008 20:07 |
| liefdevol gedficht...zie het lieve snoetje voor me..ook jouw ogen;) liefs van mij willem |
|
| tweety-ysje: | Zondag, oktober 12, 2008 19:41 |
| Heel mooi en steunend van haar! tja je moet noch groot of oud zijn om te steunen hé! succes en sterkte | |
Over dit gedicht
| Auteur: jackie lokker | 
|
|
| Gecontroleerd door: | ||
| Gepubliceerd op: 12 oktober 2008 | ||
| Thema's: | ||