uit
Alle woorden uit mijn hoofd
geschoten naar jou
tranen staren naar een
onwetende toekomst
koud maar helder gevuld
Mijn handen kwetsen
dus laat ze los
kijk me niet meer aan
ik ga je ogen missen
verzegeld in het raam
vliegen bomen voorbij
Ik wens stilte
een grote maan en rust
rustig ademen
bijtend op mijn lip
onbewust verlangen
Als muur loopt iedereen langs me
ik, verre weg van bestaan
beseffen beseffen
ik ben je kwijt
het is gedaan
geschoten naar jou
tranen staren naar een
onwetende toekomst
koud maar helder gevuld
Mijn handen kwetsen
dus laat ze los
kijk me niet meer aan
ik ga je ogen missen
verzegeld in het raam
vliegen bomen voorbij
Ik wens stilte
een grote maan en rust
rustig ademen
bijtend op mijn lip
onbewust verlangen
Als muur loopt iedereen langs me
ik, verre weg van bestaan
beseffen beseffen
ik ben je kwijt
het is gedaan
Reacties op dit gedicht
| Windwhisper: | Zondag, oktober 12, 2008 23:09 |
| droevig maar heel mooi schrijven. liefs Cobie |
|
| Dwaallicht: | Zondag, oktober 12, 2008 23:05 |
| Dit klinkt héél droef... ondanks dat pracht van een schrijven! Liefs Dina |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Milot | 
|
|
| Gecontroleerd door: Marina | ||
| Gepubliceerd op: 12 oktober 2008 | ||
| Thema's: | ||