Begin en einde
Jouw beeltenis
Tegen m’n hart
Tranen stromen
Naar de aarde
Jij was het
Die mijn naam bedacht
Jij was het
Die me baarde
Jaren van ziek zijn
Onzekerheid
Klagen was niet
Aan jou besteed
Onzichtbaar voor velen
De strijd die je streed
Je lijden is ten einde
Ook je leven hier op aarde
Een overgang
Naar god weet waar
Net zoals jij me toen
Baarde...
Tegen m’n hart
Tranen stromen
Naar de aarde
Jij was het
Die mijn naam bedacht
Jij was het
Die me baarde
Jaren van ziek zijn
Onzekerheid
Klagen was niet
Aan jou besteed
Onzichtbaar voor velen
De strijd die je streed
Je lijden is ten einde
Ook je leven hier op aarde
Een overgang
Naar god weet waar
Net zoals jij me toen
Baarde...
Reacties op dit gedicht
| Hans Winter: | Woensdag, oktober 15, 2008 17:50 |
| misschien kunnen wij het aan te leven als wij mogen overdragen wat wij kregen, misschien is er geen groter troost dan zij die zo vertrouwd iets liefs van jou heeft aanvaard. groetje, hans |
|
| sunset: | Maandag, oktober 13, 2008 11:37 |
| Stilmakend dit. Liefs en mijn oprechte meelevende genegenheid, sunset |
|
Over dit gedicht
| Auteur: heike73 | 
|
|
| Gecontroleerd door: maria | ||
| Gepubliceerd op: 13 oktober 2008 | ||
| Thema's: | ||