Tuimelkruid
Gevoelens buitelen door mijn gedachten
als tuimelkruid over de vlakte van een woestijn
de zoekende zijn niet altijd vinders
zoals de gevondenen niet altijd de gezochte zijn
niets zal ooit hetzelfde blijven
alleen verandering lijkt constant
elke vleug van pijnlijk herinneren
wordt door het vuur van de tand des tijds verbrandt
vernietigend fijn
dit gevoel van kunnen voelen
een wrede gift ooit hoopvol gekregen
misschien zelfs een giftige gave
slechts weggelegd voor weinige
dus vaak verzwegen
-MAAR-
kan ik niet anders dan liefde geven?
kan ik niet een keer meedogenloos zijn?
gevoelens buitelen door mijn gedachten
als tuimelkruid over de vlakte van een woestijn.
als tuimelkruid over de vlakte van een woestijn
de zoekende zijn niet altijd vinders
zoals de gevondenen niet altijd de gezochte zijn
niets zal ooit hetzelfde blijven
alleen verandering lijkt constant
elke vleug van pijnlijk herinneren
wordt door het vuur van de tand des tijds verbrandt
vernietigend fijn
dit gevoel van kunnen voelen
een wrede gift ooit hoopvol gekregen
misschien zelfs een giftige gave
slechts weggelegd voor weinige
dus vaak verzwegen
-MAAR-
kan ik niet anders dan liefde geven?
kan ik niet een keer meedogenloos zijn?
gevoelens buitelen door mijn gedachten
als tuimelkruid over de vlakte van een woestijn.
Reacties op dit gedicht
| Lily May Parker: | Maandag, oktober 13, 2008 16:19 |
| ja, dit is een groot contrast tussen de 2 mogelijkheden in het leven, je hebt dit erg mooi neergezet! kus Lily May xxxxxxxxx |
|
| switi lobi: | Maandag, oktober 13, 2008 14:42 |
| Je kunt het best jezelf zijn lijkt me... Lieve groet, switi lobi |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Tom Witvis | 
|
|
| Gecontroleerd door: Marina | ||
| Gepubliceerd op: 13 oktober 2008 | ||
| Thema's: | ||